Jak bajkowe Amalfi i Positano doprowadziły nas do szału

Amalfi, Positano i Wybrzeże Amalfitańskie miały być wisienką na torcie na zakończenie road tripu z Bari do Neapolu przez Bazylikatę. Niestety tym razem wisienka okazała się być mało strawna, wręcz niejadalna. Urocze miasteczka zamiast zapierać dech w piersiach doprowadziły nas do granic cierpliwości. Wszystko za sprawą samochodu, dlatego przestrzegamy, nie powielaj naszego błędu i wybierz inny środek transportu.

Najbardziej zabawny w całej sytuacji jest fakt, że zawsze wszystkim radziłam, aby na Wybrzeże Amalfitańskie płynąć statkiem lub jechać komunikacją publiczną. Na własnej skórze przekonaliśmy się jak wiele jest w tym racji. Ale zacznijmy od początku. Nasz road trip przez Bazylikatę kończyliśmy na lotnisku w Neapolu. Ostatnią noc postanowiliśmy spędzić w niedalekiej odległości od lotniska, ale do samego Neapolu nie chcieliśmy wjeżdżać samochodem. Wybrzeże Amalfitańskie było idealnym przestankiem, zwłaszcza, że Łukasz jeszcze nigdy go nie widział. I pewnie jeszcze długo nie będzie chciał go ponownie zobaczyć.

Jak bajkowe Amalfi i Positano doprowadziły nas do szału

Wyjechaliśmy z Salerno na malowniczą drogę łączącą amalfitańskie miasteczka. Toczyliśmy się powoli, pierwsze 20-30 kilometrów pokonaliśmy w około godzinę. Pierwszy przystanek zaplanowaliśmy w Amalfi. Skąpane w promieniach słońca miasteczko wyglądało niezwykle bajkowo. Kopuła kościoła mieniła się z daleka w kolorach pokrywającej ją mozaiki. Miejsca zaczęliśmy szukać kilka kilometrów wcześniej. Wzdłuż drogi ciągnął się sznur zaparkowanych samochodów. Zajęte były miejsca dozwolone i niedozwolone. Nie było ani skrawka ziemi, na którym moglibyśmy zaparkować naszego malutkiego Nissana Micrę.

Dojechaliśmy do publicznego parkingu, prowadził do niego sznur samochodów ze sfrustrowanymi kierowcami. Była godzina 12 w południe. „Nie ma szans na zaparkowanie na żadnym parkingu w Amalfi. Najbliższe wolne miejsca są w Positano.” – usłyszeliśmy. W pierwszym momencie myśleliśmy, że się przesłyszeliśmy. Ale na drugim i trzecim parkingu otrzymaliśmy taką samą informację. „Spróbujemy znaleźć coś za Amalfi”, pomyśleliśmy. Ale do samego Positano nic nie znaleźliśmy poza sfrustrowanymi kierowcami zawracającymi  i krążącymi wokół oraz rzucającymi niecenzuralnymi słowami.

Zatrzymaliśmy się na chwilę na światłach awaryjnych przy straganie z cytrynami z widokiem na Positano i domy wspinające się po skalnym wybrzeżu. Pan sprzedający cytryny pocieszał mnie: „My mieszkańcy mamy również ogromne problemy z miejscami parkingowymi. Tu nie ma infrastruktury, która mogłaby obsłużyć takie tabuny turystów. Te sznury samochodów zaparkowane wzdłuż drogi pomiędzy miasteczkami to samochody obsługi hoteli i restauracji. Dla nich nie ma miejsc parkingowych w miasteczkach, tu metr ziemi kosztuje co najmniej 10 000 euro”.

Wjechaliśmy do Positano. Parkingi wypchane do granic możliwości są tu niemalże na każdym rogu. Samochody poukładane jak puzzle, zostawiasz samochód, oddajesz kluczyki, informujesz orientacyjnie na ile godzin zamierzasz go zostawić, obsługa parkuje samochód w odpowiednim miejscu całej układanki. Przyjemność ta kosztuje 5 euro za godzinę. Dla porównania shuttle bus z Ageroli na wybrzeże w dwie strony 10 euro od osoby.

Kilka chwil po tym jak udało nam się zaparkować nad Positano pojawiły się czarne chmury, ale deszcz wcale nie rozwiązał problemu. Na palcach jednej ręki można policzyć miejsca, które zwolniły się na ponad 20 kilometrowym odcinku wybrzeża. Sytuacja parkingowa nie polepsza się wraz z pogorszeniem się pogody. Ludzie przestają się wtedy poruszać między miasteczkami i blokują te nieliczne przecież miejsca parkingowe.

„To nie jest miejsce do jazdy samochodem, wszystkim radzę, aby zostawili samochód i jechali autobusem” potwierdziła właścicielka B&B, w którym się zatrzymaliśmy. „Tak jest od marca/ kwietnia do września/października. Ale wyobraźcie sobie co dzieje się tu w lipcu i sierpniu, wtedy jest najgorzej!”. Nie, nie jesteśmy sobie w stanie tego wyobrazić, skoro w kwietniu była taka katastrofa. Dlatego jeśli planujesz jechać do Amalfi lub Positano samochodem, zastanów się dwa razy, czy nie lepiej będzie wybrać inny środek transportu i skupić się na pięknych widokach, a nie poszukiwaniu miejsca do zaparkowania.

Informacje praktyczne:

• Spaliśmy w Ageroli w A 2 Passi Dagli Dei, miejsce jest bardzo przyjemne z wyśmienitym śniadaniem, bardzo polecamy. Agerola jest świetnym punktem wypadowym, jeżeli wybierasz się w te okolice na kilka dni. My mieliśmy jedną dobę. Miasteczko leży na malowniczym szlaku Sentiro dei Dei, którym w 4 godziny dojdziesz do Positano.
• Z Ageroli kursują autobusy do najbardziej znanych miasteczek, cena biletu to 10 euro w dwie strony. Dla porównanie godzina na parkingu w Positano kosztuje 5-7 euro, na miejscu parkingowym na ulicy 3 euro.
• Miejsca parkingowe na ulicy mają dwa kolory – niebieskie są dla turystów i kosztują 3 euro za godzinę. Żółte zarezerwowane są dla mieszkańców i pracowników. Nie radzimy parkować na żółtych, w dwóch miejscach widzieliśmy policję wlepiającą mandaty za postój na żółtym miejscu.
• Autobus i statek to najlepsze środki komunikacji po Wybrzeżu Amalfitańskim.

Wszystkie posty z podróży do Włoch:
Włochy

Wszystkie przepisy z Włoch:
Kuchnia włoska

Lubisz nasze wpisy? Będzie nam bardzo miło, jeżeli podzielisz się nimi ze znajomymi i zostaniesz naszym stałym czytelnikiem na blogu, Facebooku i Instagramie!